Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούσαν να ανασυγκροτηθούν και για να το πετύχουν αυτό, χρειάζονταν χρήματα.
Ο 
Σουηδός Κρόιγκερ, ο γνωστός την περίοδο εκείνη ως μεγιστάνας των επιχειρήσεων, ανέλαβε να τους δανείσει αυτά τα χρήματα. Χρησιμοποίησε τη φήμη του για να πάρει μεγάλα δάνεια από τράπεζες (κυρίως σουηδικές και αμερικανικές), και στη συνέχεια δάνεισε αυτά τα χρήματα σε χώρες που βρίσκονταν υπό ανασυγκρότηση. Αυτά τα δάνεια, ωστόσο, δόθηκαν με έναν σημαντικό όρο: να αποκτήσουν οι εταιρείες του Κρόιγκερ τον μονοπωλιακό έλεγχο σε ορισμένες αγορές. Έτσι, διαπραγματεύτηκε μονοπώλια σπίρτων με κυβερνήσεις της Ευρώπης, της Κεντρικής Αμερικής και της Νότιας Αμερικής και τελικά έφτασε στο σημείο να ελέγχει τα 3/4 της παγκόσμιας παραγωγής σπίρτων, και έγινε γνωστός ως «Βασιλιάς του Σπίρτου».
Το δάνειο «Zündwaren monopoly» του 1930 στη Γερμανία, για παράδειγμα, έκανε τον Kreuger το μόνο άτομο που μπορούσε νόμιμα να κατασκευάζει και να πουλά σπίρτα στη Γερμανία. Δάνεισε στη γερμανική κυβέρνηση ένα μικρό ποσό κεφαλαίου –σχεδόν δύο δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινά χρήματα– και οι εταιρείες του διατήρησαν αυτό το μονοπώλιο μέχρι την πλήρη εξόφληση του ομολόγου. Αυτό τελικά συνέβη το 1983. Το μονοπώλιο είχε διαρκέσει πενήντα τρία χρόνια.
Ο Κρόιγκερ έκανε παρόμοιες συμφωνίες, με μεγαλύτερο ή μικρότερο μονοπωλιακό έλεγχο, με περισσότερες από δώδεκα άλλες χώρες.
Στον Κρόιγκερ, τον Σουηδό μεγιστάνα των σπίρτων αποδίδεται η επινόηση ή η αξιοποίηση της δεισιδαιμονίας του «Three on a match» στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Η δεισιδαιμονία αυτή έλεγε ότι αν τρεις στρατιώτες άναβαν τα τσιγάρα τους από το ίδιο σπίρτο, αυτός που ήταν τρίτος στο άναμμα θα σκοτωθεί. Η προκατάληψη αυτή έκανε τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν περισσότερα σπίρτα. Έκτοτε, θεωρείται κακή τύχη για τρία άτομα να μοιράζονται ένα άναμμα από το ίδιο σπίρτο.
Βέβαια είναι γνωστό ότι ο αριθμός τρία είναι συνδεδεμένος με αμέτρητες λαϊκές και θρησκευτικές δοξασίες και άλλους τόσους συμβολισμούς.
Για παράδειγμα η τρίτη επανάληψη ενός πράγματος θεωρείται σημαδιακή, καθοριστική, η «καλή». Υπάρχει επίσης και η πασίγνωστη φράση «τρίτη και φαρμακερή», που τη λέμε την τρίτη φορά που κάνουμε μια προσπάθεια.