Σπιρτόκουτα με παράσταση τον Μαραθώνιο δρόμο υπάρχουν πολύ λίγα και όχι ελληνικά.
Στο «Μουσείο του Σπιρτόκουτου» υπάρχει ξύλινο σπιρτόκουτο της δεκαετίας του ΄50 τσεχοσλοβάκικης κατασκευής που έχει παράσταση με θέμα τον Μαραθώνιο Δρόμο.
13 Νοεμβρίου 2022 είναι η μέρα τέλεσης του Μαραθώνιου Δρόμου της Αθήνας.
Ο Μαραθώνιος Δρόμος είναι αγώνας αντοχής δρόμου κάλυψης, επίσημης απόστασης, 42,195 χιλιομέτρων, που περιλαμβάνεται στα σύγχρονα ολυμπιακά αθλήματα.
Ο αγώνας οφείλει το όνομά του στην ιστορική διαδρομή του Αθηναίου στρατιώτη που μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ) έτρεξε από το πεδίο της μάχης στην Αθήνα για να μεταφέρει τα νικητήρια νέα με τη λέξη «νενικήκαμεν». Συχνά ο Φειδιππίδης ταυτίζεται με αυτόν τον στρατιώτη. Στην πραγματικότητα όμως το όνομα του στρατιώτη αυτού παραμένει άγνωστο.
Στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ως άθλημα «μαραθώνιος δρόμος». Όταν οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν πραγματικότητα στο τέλος του 19ου αιώνα, οι ιδρυτές και οι διοργανωτές έψαχναν ένα μεγάλο γεγονός, που να υπενθυμίζει την αρχαία δόξα της Ελλάδας. Η ιδέα της οργάνωσης του αγώνα του μαραθωνίου προήλθε από τον Γάλλο γλωσσολόγο και ελληνιστή Μισέλ Μπρεάλ (Michel Bréal), ο οποίος πρότεινε κατά την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα «την επανάληψη του διάσημου εκείνου δρόμου που εξετέλεσε ο στρατιώτης του Μαραθώνος»
Στον Μαραθώνιο της Αθήνας του 1896 η απόσταση που διανύθηκε από τους αθλητές ήταν 40 χλμ. Νικητής σε αυτόν τον αγώνα ήταν ο Μαρουσιώτης νερουλάς, ο Σπύρος Λούης, που έγραψε ιστορία!
Η απόσταση των 42,195 μέτρων καθορίστηκε μετέπειτα με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου του 1908. Η απόσταση των 42 χιλιομέτρων είναι η απόσταση μεταξύ των ανακτόρων του Ουίνδσορ και του Ολυμπιακού σταδίου στο Shepherd’s Bush στα δυτικά του Λονδίνου. Η απόσταση καθορίστηκε στα 42 χιλιόμετρα και επίσης ένα γύρο του σταδίου το οποίο κατέληξε να είναι 42.195 μέτρα, παίρνοντας υπόψη και την καλύτερη θέση για τη βασιλική οικογένεια!
Σχετικά με τον Μαραθώνιο υπήρχε παλαιότερα ένα σύντομο ανέκδοτο: «Μαραθώνιος στο Ιράν», με δεδομένο και τον συμβολισμό του αγώνα. Τον Απρίλη του 2016 όμως διοργανώθηκε ο πρώτος Μαραθώνιος στο Ιράν, στην Τεχεράνη.
Ο Μαραθώνιος της Τεχεράνης, που είχε το σύνθημα: «i run iran» είχε τις «ιδιαιτερότητες» του.
Τις αθλήτριες τις περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Πολλές είχαν έρθει στο Ιράν ειδικά για τον Μαραθώνιο, αλλά τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση αναγκάζει τη διοργάνωση να απαγορεύσει τη συμμετοχή των γυναικών στον Μαραθώνιο και στον αγώνα των 20 χλμ. επιτρέποντάς τους να τρέξουν μόνο 10.000 μ. Και αυτό όχι σε δημόσιο δρόμο, αλλά εντός του ολυμπιακού πάρκου με τους θεατές να περιορίζονται μόνο στον χώρο του τερματισμού. Η κινητικότητα των γυναικών στον χώρο του ξενοδοχείου που στεγάζει τη γραμματεία είναι έντονη και συζητούν πώς να αντιδράσουν. Άλλες συμβιβάζονται. Άλλες το ρισκάρουν και επιλέγουν να τρέξουν παράτυπα, δίπλα στους άνδρες. Και στις δύο περιπτώσεις, οφείλουν να καλύψουν πλήρως το σώμα τους όπως προστάζει η ισλαμική αμφίεση. Και υπό αυτές τις συνθήκες, πάντως, η συμμετοχή σε έναν αγώνα δρόμου είναι κάτι το πρωτοποριακό για τις γυναίκες στο Ιράν.
Η δεύτερη δυσάρεστη παρέμβαση της κυβέρνησης στη διοργάνωση ήταν η κατάργηση της λέξης Μαραθώνιος από την επίσημη ονομασία του αγώνα, οπότε ο 1ος Μαραθώνιος Τεχεράνης έγινε: ο 1ος Διεθνής Περσικός Δρόμος. Εν μέρει, θα έλεγε κανείς, είναι κατανοητό. Θα διοργάνωναν άραγε για παράδειγμα ποτέ οι Γάλλοι έναν Αγώνα Δρόμου Βατερλώ;