Στο «Μουσείο του Σπιρτόκουτου» υπάρχουν αρκετά σπιρτόκουτα της δεκαετίας του ΄60 και του ΄70 που διαφημίζουν ρολόγια, αφού τα σπιρτόκουτα ήταν παλαιότερα ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος διαφήμισης. Τα σπιρτόκουτα αυτά είναι κυρίως ιταλικά, ελβετικά και από την Ιαπωνία.
Οι άνθρωποι γοητεύονταν πάντα να παρατηρούν το πέρασμα του χρόνου. Από τον προϊστορικό άνθρωπο μέχρι τη σύγχρονη εποχή της τεχνολογίας, ο κόσμος των ρολογιών έχει εμπλουτιστεί από μια πληθώρα διαφορετικών συσκευών που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση του χρόνου.
Μέσα στους αιώνες, τα ηλιακά ρολόγια αντικαταστάθηκαν από ρολόγια τσέπης, ρολόγια τοίχου, ηλεκτρονικά ρολόγια και ρολόγια χειρός.
Το 3.500 π.Χ. τα ηλιακά ρολόγια ήταν διαδεδομένα τόσο στην Κίνα όσο και στην Αίγυπτο, δύο από τους αρχαιότερους καταγεγραμμένους πολιτισμούς, ενώ γύρω στο 600 π.Χ. ο Αναξίμανδρος κατασκεύασε το πρώτο ελληνικό, μεταλλικό ρολόι.
Έπρεπε να φτάσουμε περίπου στο 1.100 μ.Χ. για να δημιουργηθούν τα πρώτα μηχανικά ρολόγια. Τροχαλίες, αντίβαρα και κουδουνάκια ήταν μόνο μερικά από τα υλικά από τα οποία αποτελούνταν τα πρώτα μηχανικά ρολόγια. Παρ’ όλα αυτά, ως προς την ακρίβεια τους δεν ήταν καλά, αφού κάθε μέρα έχαναν μέχρι και μισή ώρα. Συνέχισαν να λειτουργούν ελαττωματικά μέχρι την ανακάλυψη του εκκρεμούς από τον Γαλιλαίο το 1594.
Τα ρολόγια χειρός αρχίζουν να διαδίδονται και να ντύνουν τους καρπούς όλο και περισσότερων ανθρώπων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Αρχικά η νέα τάση έμοιαζε στα μάτια των Αμερικανών με κακή φάρσα, όμως τα δύο πρώτα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αρκετά για να αντιληφθούν τη σημασία των ρολογιών χειρός. Η τεχνολογική πρόοδος στους τρόπους επικοινωνίας στο στρατό έδωσε τη δυνατότητα στους στρατιώτες να συντονίζουν τις ενέργειες τους με απόλυτη ακρίβεια. Για να επιτευχθεί, όμως, αυτό θα έπρεπε να μπορούν οι στρατιώτες να βλέπουν τι ώρα είναι ανά πάσα στιγμή χωρίς να χρειάζεται να βγάζουν από την τσέπη τους ένα ρολόι, χάνοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα. Έτσι, τα ρολόγια τσέπης αντικαταστάθηκαν στο στρατό με συνοπτικές διαδικασίας από τα ρολόγια χειρός. Ανάλογη πορεία ακολούθησαν τα ρολόγια και στον κόσμο εκτός στρατού.
Στον έναν, περίπου, αιώνα που μεσολάβησε από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα τα ρολόγια χειρός έχουν περάσει από διάφορα στάδια εξέλιξης κι έχουν αποκτήσει δυνατότητες που κανείς δεν φανταζόταν πριν 100 χρόνια.