Η συλλεκτική αξία ενός σπιρτόκουτου εξαρτάται κυρίως από τρεις παράγοντες:
- Από την παλαιότητα, που όμως δεν είναι πάντα ο κύριος παράγοντας,
- Από το τιράζ τους, δηλαδή τον αριθμό των σπιρτόκουτων που είχαν κατασκευαστεί, που συνήθως συντελεί στην σπανιότητα εύρεσης του στο σήμερα.
- Από την απεικόνιση που υπάρχει επάνω στο σπιρτόκουτο.
Για παράδειγμα η πρώτη σειρά 10 διαφορετικών σπιρτόκουτων που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1972 από το ελληνικό μονοπώλιο ήταν: «Οι ήρωες του 1821» με τιράζ 230.000.000 τεμάχια περίπου. Η σειρά αυτή όμως έχει συλλεκτική αξία -το σωστό είναι να λέμε εμπορική αξία- πάρα πολύ μικρότερη από σειρά 10 σπιρτόκουτων που κυκλοφόρησε 5 χρόνια αργότερα το ελληνικό μονοπώλιο με τιράζ 50.000 τεμαχίων και μάλιστα δεν κυκλοφόρησε στην Ελλάδα πάρα μόνο στο εξωτερικό. Είναι πολύ σπάνια η δεύτερη σειρά και για αυτό το λόγο η εμπορική της αξία είναι τουλάχιστον 30 φορές μεγαλύτερη από την πρώτη σειρά.
Πρέπει να γίνει σαφής η διαφορά ανάμεσα στη συλλεκτική αξία και στην εμπορική αξία. Η συλλεκτική αξία αφορά τον συλλέκτη· και για τον πραγματικό συλλέκτη μεγαλύτερη συλλεκτική αξία έχει το αντικείμενο που δεν κατέχει! Ενώ η εμπορική αξία αφορά οποιονδήποτε θέλει να αγοράσει ένα συλλεκτικό αντικείμενο και εξαρτάται κυρίως από τη σπανιότητά του και βέβαια από το εάν υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον.
Το σπανιότερο κουτί στον κόσμο θεωρείται το μοναδικό που σώζεται από εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν για την διαφήμιση μιας μελοδραματικής παράστασης στην «Μέντελσον Όπερα». Αν υπολογίσουμε ότι τα λίγα αναμνηστικά κουτιά που χρησιμοποιήθηκαν στο συμπόσιο του πρώτου ανθρώπου που πέταξε πάνω από τον Ατλαντικό, του Λίντμπεργκ κι έχουν διασωθεί διατιμούνται σήμερα στα 30.000-40.000 ευρώ τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό της Όπερας Μέντελσον θα ξεπερνάει τις 60.000 ευρώ τουλάχιστον.